จน ๑ หมายถึง ว. อัตคัดขัดสน, ฝืดเคือง, มีเงินไม่พอยังชีพ. ก. แพ้ เช่น หมากรุกจน;หมดทาง เช่น จนใจ คือ ไม่มีทางที่จะทําได้อย่างคิด, จนตรอก คือ ไม่มีทางไป, จนแต้ม คือ ไม่มีทางเดินหรือไม่มีทางสู้, จนมุม คือ ไม่มีทางหนี.
สัน. ตราบเท่า เช่น จนตาย, จนกระทั่ง หรือ จนถึง ก็ว่า.
สัน. ตราบเท่า, ที่สุดถึง.
สัน. ตราบเท่า, ที่สุดถึง.
สัน. กระทั่งถึงเวลานั้น ๆ เช่น จนกว่าจะตาย.
สัน. ที่สุดแต่.
(ปาก) ก. หมดปัญญาคิด.
ว. ในที่สุดก็เป็นเช่นนั้น เช่น ห้ามแล้วยังไปทำอีกจนได้.